Interview Rick Triest - Op weg naar het Meesterschap

Kunstenaar Rick Triest

Op weg naar het meesterschap

Een scherpe handelsgeest in combinatie met een onmiskenbaar talent als kunstenaar; dat is de succesvolle mix die in Rick Triest huist. Veel uit zijn handen verandert in goud, iets wat hem trots en nederig tegelijk maakt. “Dat ik van mijn kunst kan leven is een voorrecht, dat realiseer ik me maar al te goed.”

Kunstenaar Rick Triest (Purmerend, 1989) ontvangt ons enthousiast in het imposante atelier en galerie. Overal waar je kijkt zie je zijn prachtige werken hangen. Van Amsterdamse stadgezichten in het kenmerkende blauw met goud, tulpen en andere kunstwerken. De creativiteit spat als het ware van de muren. “Ik ben echt op mijn plek in de Haarlemmermeer”, zegt Rick. “Hoewel ik in Amsterdam getogen ben en het heerlijk vindt om er te zijn, hou ik ook enorm van het echte en oprechte van de polder en zijn mensen. Het is mooi om de mix te kunnen ervaren van stadse reuring en stilte; om inspiratie op te doen en fijn te kunnen werken.”

Omgekeerde weg bewandeld

Ambitie om kunstenaar te worden was er nooit bij Rick. Maar toen hij, op zoek naar zelfontplooiing, in zijn leven een creatieve richting zocht, kwam hij bijna als vanzelf bij kwasten en doeken uit. In het begin vond hij het niks, zelfs niet als hobby. Kunstenaars waren in zijn ogen mensen die na een zware opleiding aan de kunstacademie meesterwerken konden maken, maar uit de bocht vlogen van het feit dat het echte leven begon. Dat ze daardoor in een bepaalde apathie belandden en geen werk uit hun handen kregen, vond hij bijzonder.  “Dat klinkt uit de mond van iemand die met handjes als vorkjes begon natuurlijk behoorlijk nuffig”, lacht Rick. “Ik had een vliegende start, ik verkocht vrijwel direct een aantal werken, wat hing op drukbezochte plekken als hotels. Nu ik wat verder ben en ervaar hoe ontzettend veel werk het is, hoeveel uren er in een kunstwerk zitten en hoeveel het kunstenaarschap van je vraagt, heb ik mijn mening wel bijgesteld. Zeker in combinatie met de expressie en creativiteit die ik erin kwijt kan, vind ik het uiteindelijk een geweldig beroep. Maar alsnog; dat ik van mijn kunst kan leven is voor mij echt wel een voorwaarde voor dit bestaan. Dat het ook lukt is een voorrecht, dat realiseer ik me maar al te goed.”

Net als Vincent

Rick is introvert, maar dat zou je op het eerste gezicht niet zeggen. ‘Ik kan mezelf heel goed áán zetten, in bijvoorbeeld onderhandelingen of in zakelijke gesprekken’, zegt hij, ‘maar snel daarna trek ik me weer terug in mijn atelier. Met mijn verf en doeken ben ik toch het meest op mijn plek. Socializen is niet persé mijn ding. Maar ik realiseer me heel goed dat het erbij hoort.

Niet alles hoeft groot, groter, grootst

Succes kent ook momenten van leergeld betalen, is Ricks ervaring. Het harde werken en het willen voldoen aan de grote volumes die van hem gevraagd werden, eisten een paar jaar geleden zijn tol, hij kreeg een burn-out. “Dat was voor mij het sein dat ik weer terug moest gaan naar de basis en beter voor mezelf moest gaan zorgen. En vooral ook weer meer kunstenaar zijn dan ondernemer, hoe lastig ik dat soms ook vind. Kijk, ik doe alles zelf, ook zaken als lijsten maken. Ik ben perfectionistisch, ik vind een mooie lijst het schilderij áf maken. En daar ga ik dan heel ver in.” Bij Rick borrelen de ideeën altijd op. “Soms moet ik mezelf echt een halt toeroepen en me focussen op wat echt belangrijk is. Daar mee bezig zijn waar ik energie uithaal. En dat betekent soms strenge keuzes maken, haha. Maar dat is prima.”

Wat is kunst?

De zoektocht van Rick, als autodidact, naar zijn eigen signatuur heeft zich de laatste tijd enorm verdiept en ontwikkeld. Geïnspireerd door de techniek van Rembrandt is hij bezig aan zijn ‘Masterseries’, een serie olieverfschilderijen. Onder meer met een aantal zelfportretten, die best kwetsbaar zijn. “Ik stel mezelf tegenwoordig veel meer de vraag ‘Wat is nou kunst?’, vertelt Rick. “Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn klant en voor de wereld. Dat klinkt misschien wat hoogdravend, maar ik had dat echt nodig. Ik ben van acrylverf overgestapt naar olieverf. Dat vraagt een ander soort verdieping, olieverf heeft een heel andere viscositeit dan de acrylverf waar ik mee begonnen ben. Dat is verf op waterbasis, die je maar 5 stappen kunt verdunnen, terwijl dat bij olieverf wel in 20 stappen kan. Daardoor ben je weer meer bezig met de techniek, hoe rauw of fijn wil je gaan? Ik merk dat mijn persoonlijke smaak zich ook heeft ontwikkeld, ik word steeds gekker op oude meesters als Rembrandt en Caravaggio. Maar ook expressionistisch werk van mensen als Appel en Basquiat inspireert me. Ik geniet ook enorm van het schilderen van mijn Sir Bobby de Teddybeer schilderijen. Een beer is vergevingsgezind en universeel in zijn vorm en uitstraling, wat hem heel gewild maakt. En voor mij een feestje om mee bezig te zijn.”

Klaar voor de toekomst

Dat het allemaal wat kleiner kan blijkt ook uit het feit dat Rick zijn atelier heeft verhuisd naar zijn woonhuis in Beinsdorp. Hij vertelt tot slot: “Daar hebben we een prachtige galerie gemaakt die het bezoeken meer dan waard is. Ik ga steeds meer voor kwaliteit in alle facetten van mijn leven. Daarbij blijf ik telkens kijken naar wat echt bij me past. Ik heb namelijk gemerkt dat als je aan jezelf voorbijgaat, je uiteindelijk niemand blij kunt maken. En dat is nou juist wat ik met mijn kunst zo graag doe!”